Duyurular
Anasayfa » Faaliyet Raporları » 2020 » Büyük Demirkazık Dağı Doğu Duvarı “1955 Alman” Rotası Tırmanış Raporu 2020

Büyük Demirkazık Dağı Doğu Duvarı “1955 Alman” Rotası Tırmanış Raporu 2020

Bölge: Dipsizgöl – Aladağlar

Ekip: Mahmut Oflaz, Ender Gençer

Kamp: Demirkazık mevsimlik göl çanağı

Genel Zorluk: IV-, VI- kilitte kaya tırmanışı, 600 m

Süre: Kamptan çıkış 05.10 – kampa varış 18.50

Yazan: Mahmut Oflaz

Tarih: 01/08/2020

Malzemeler: Kişisel emniyet ve tırmanış malzemeleri, 2*70m yarım ip, cam set, takoz set, 2*nutkey, 15 adet ekspres, 6 adet kilitli karabina, perlonlar(4*60, 2*120, 1*180), prusikler, kişisel ilk yardım çantası, çeşitli sikkeler, çekiç, bırakma perlonları,kafa lambaları ve 3 L su

Kulüpten birçok arkadaşımız gibi biz de kurban bayramı süresince dağda çeşitli rotaları tırmanmayı planlamıştık. Kulüp olarak Aladağlar’ın hemen her bölgesinde en az bir tırmanış ekibi mevcuttu. Dipsiz bölgesi ise oldukça kalabalıktı. Geçtiğimiz senelerde de kulüpten arkadaşlarla bu kadar yoğun tırmanış içeren faaliyetler yapmıştık. Dağda iken birçok kulüp üyesinin de dağda bulunduğunu bilmek kişiye fazlasıyla moral vermekte ve ayrıca bu süreçte ekiplerin birbirinden haberdar olması tırmanan kişilere güven de vermektedir.

Ben ve Ayberk 25 Temmuz’da Ender ise dağa 29 Temmuz’da gelecekti. Ayberk ile Ender gelene kadar, bu süreyi değerlendirmek için bir kaç rota planlamıştık. Cımbar kanyonunda “Simyacı” isimli geleneksel bir hat tırmandık. Bu hattaki peş peşe sert etaplar oldukça tatlıydı. Sonrasında kampımızı Tekepınarı bölgesine taşıdık.Burada ben Küçük Demirkazık Doğu Bacası rotasını tırmandım.  Bir sonraki gün ise Ayberk’le beraber Tekepınarı Kulesi’ndeki “Tektaş” rotasını tırmandık. Öğleden sonra dere yatağında biraz çalışma yaparak kendimizi serinletmeye çalıştık. Aynı gün akşam Ender’in de kampa gelmesiyle beraber Doğu Duvarı öncesi antrenman tırmanışı yapmak için yine aynı bölgede bulunan Kader Kulesi üzerindeki “Sıkışık” rotasını tırmandık.

Artık asıl dağa gelme amacımız olan doğu duvarı için hazırdık. Sıkışık rotasını çıktığımız gün – ertesi gün güneş altında kampı taşırken yanmamak için – akşamdan kampımızı Demirkazık doğu çanağındaki mevsimlik göle taşıdık. Temmuz ayının son gününü dinlenerek ve Doğu duvarını izleyerek geçirdik. Gün içerisinde Ender’le beraber “tırmanış süresince neleri, nasıl yaparsak rotayı bivaklamak zorunda kalmadan erkence bitirebiliriz?” sorularına çözümler üreterek geçirdik. Hava kararmadan gerekli malzemeleri hazırlamıştık. Ancak yanımıza alacağımız birçok teknik malzemeyi tırmanış sırasında kullanmadan tekrar kampa getirecektik.Ender ile yaptığımız plana göre orijinal rotada – Alman 1955 rotası – belirtilen ilk iki ip boyunu serbest şekilde geçecektik ve IV derece ve altındaki yerlerde running-belay yaparak yükselecek ya da serbest olarak etapları geçecektik. Bu taktiksel çalışmamız bizce işe yarayacaktı. Nitekim bu çalışmamızın sonucunda hava kararmadan kampa dönmeyi başarmıştık.

Tırmanış sabahı saat 04.00’te kalkmıştık ve gün yorucu olacağı için bol bol tıkınarak kahvaltı yapmıştık. Kahvaltının henüz ortasındayken duvara doğru yönelen ayak sesleri duyunca bir an korkarak “Ender! Çabuk hazırlan bizden önce birileri duvar gidiyor herhalde, kim ki şimdi bunlar ya?” diyerek çadırın kapısını açarak dışarıya yönelmiştim. Tam bu sırada giden ekibin Volkan (Çakır) abiler olduğunu görünce gereksiz yere heyecan yaptığımı anlamıştım. Onların ekibi de bizler gibi alpin start bir faaliyet yapıyordu. Bir gün öncesinde Volkan abi ile kamp alanında denk gelmiştik ve bize seve seve su çıkarabileceğini söylemişti. Şimdi ise kendi faaliyetlerini yaparken tekrardan bize zirveye çıkarmalarını isteyebileceğimiz su harici bir şey olup olmadığını sordular ve hazırlandığımız bu tırmanışta bol başarılar dilediler. Sabah sabah bu heyecan beni iyice uyandırmıştı ve Volkan abi ve arkadaşlarının bu nazik hareketi çok moral vermişti. Onlar doğu çarşağına doğru giderken biz Ender’le artık daha huzurlu şekilde kahvaltımıza devam etmiştik. Sabah 05.10 ‘da dostumuz Ayberk’in arkamızdan su dökerek uğurlamasıyla rota tabanına doğru yürüyüşümüze başladık. Yarım saatlik bir yaklaşımın ardından rotanın tabanına ulaştık.

İlk iki ip boyunda henüz kaya tırmanış ayakkabılarımızı giymemiştik ve botlarımızla serbest şekilde yükseldik. Bazı yerlerde tedirgin olsak da, zorlanmadan iki ip boyunu geride bıraktık. Sikkenin olduğu küçük bir sette ipe girdik. İlk ip açtığımız yerde Ender lider olarak tırmancaktı. Yan geçişi bitirdikten sonra duvarın ortasından soluna, çanak olarak belirtilen yere ulaştık. Bu etaplarda maksimum IV+ lık hamleler mevcuttu. Yan geçiş esnasında diyagonal olarak sola yükselerek sete ulaştıktan sonra çanağa kadar travers yapılıyor. Bu travers etabının başındaki  geri tırmanış hamleleri o anki boşluk hissiyatı ile sizi biraz gerebilir. Ancak tutuşlar rahat ve emniyet imkanı mevcut. Çanağa ulaştıktan sonra artık rotanın slab ve emniyetsiz etapları başlıyor. Tedirgin edici slablere bir süre sonra alışılıyor. Duvar diğer tırmanmış olduğum rotalara göre oldukça sağlamdı. Bu yüzden slab yüzeylerde emniyet imkanı olmasa da kayası sağlam olduğu için rahat şekilde tırmandım. İlk slab yüzeyin bitmesinin ardından Ender ipi göğüsleyerek İran plakasına kadar yapacağımız ikinci running-belay etabına başladı. İran plakasına ulaştığımızda saat 11.05 idi ve bu durum bize moral verdi. Sonrasında ipin liderliğini tekrardan alarak zirveye kadar sürdürdüm. Kuzeydoğu kulesine doğal hattın izin verdiği kadar yaklaşacak şekilde bir müddet tırmandık. Varabildiğimiz son noktadan itibaren yeniden slab üzerinde tırmanmamızı gerektirecek etaplara ulaştık. Emniyetsiz ancak sağlam olan slablerde neredeyse istasyondan istasyona malzeme atarak tırmandık. 4 ip boyu sonunda rahatlayan bir kulvara ulaştık. Burada yaklaşık 90 m running-belay yaparak baca sistemlerinin başladığı yere ulaştık. Baca-kulvar etaplarını da tırmandıktan sonra son 30-40 m’deki çürük ama oldukça pozitif olan etabın ardından sırta ulaştık. Ender’inde sırta ulaştığında saat 17.17’yi gösteriyordu. Oldukça mutlu şekilde patikayı takip ederek 1-2 dk içerisinde Demirkazık zirvesine ulaştık. Zirvede ise beni lokum bekliyordu en azından ben öyle umuyordum. Ancak bizler için çıkardığı suyun yarısı içilmiş ve lokumun ise yarısı başka zirve yapan arkadaşlar tarafından yenilmişti.

Ender’le bir süre zirvede dinlendikten sonra saat 18.00’de inişe başladık. Hızlıca külaha vardıktan sonra ilk ip boyunu serbest şekilde indik. Bundan sonraki 3 ip boyunu ise ip açarak inecektik. Ender ile ağırlıklarımız denk olduğu için ağırlık dengelemeli ip inişi yaparak bu süreci hızlandıracaktık. Gerekli önlemleri aldıktan sonra güvenli şekilde 3 kez iniş yaparak çarşağa ulaştık. Çarşaktan bele kadar rahatça indik. Belden sonra doğu çarşağı kulvarı yerine daha önce de iniş yaptığımız hafif kayalık yerlerden kayıp düşme derdi olmadan emniyetli şekilde mevsimlik göl çanağına kadar 7 dakikada indik. Gölün kenarındaki çadırımıza ulaştığımızda ise Ayberk bize akşam yemeği hazırlıklarına çoktan başlamıştı. Hava kararmadan bitirdiğimiz bu uzun faaliyet bizi oldukça tatmin etmişti.

Fotoğraf © Ayberk Sözer , Ekip kamp alanında

Tırmanış esnasında duvar üzerinde bulmuş olduğumuz çok sayıda çöp canımı fazlasıyla sıktı. Bir yandan tırmanıp bir yandan da bu çöpleri topladık. Ancak çok büyük ve bivak için kullanıldığını tahmin ettiğimiz iki farklı setteki poşetleri çarşağın altında kaldığı için alamadık. Son zamanlarda herhangi bir değer bilmez birçok insanın kamp yapması ya da doğaya bir şekilde ulaşması yüzünden maalesef kanyonlar, dağlar, ormanlar hatta kaya tırmanış bahçeleri bile çöplüğe döndü. Doğal ortamlarda ki bu kirliliğe sanki toplum olarak alışmaya başlamış olsak da, dağlarda tırmanan kendilerine alpinist, duvar tırmanışçısı ya da benzeri terimlerle adlandıran insanların dağlarda herhangi bir yerde çöp bırakması bile kabul edilemez bir durumken birde teknik bir rota üzerinde böyle bir manzarayla karşılaşmak… Toplumun her alanında olduğu gibi dağcılık camiasında da çeşitli fikir ayrılıkları mevcut ancak dağların temiz tutulması ve çevre bilinci muhtemelen bu ayrılıklara tabi olmayıp herkesin arzuladığı bir olgudur. Umarım bu tarz değer bilmez insanları tez zamanda dağcılık camiasından soyutlayabilir ve dağları bulmak istediğimiz gibi saf ve temiz bulabiliriz.

Bu tırmanışım boyunca eleştirmek istediğim ve beni rahatsız eden bir diğer unsur ise rotalar üzerinde gereğinden fazla sikkenin bulunmasıdır. Bir ip boyunda çok fazla sabit sikkenin olması tırmanışın ruhunu öldürmektedir. Bir ip boyu her ne kadar keyifli hamleler içersede, tırmanırken malzeme yerleştirmemize ve yapacağımız çeşitli hesaplamalara gerek kalmaması bizlerin konfor alanımızdan çıkmadan mevcut problemi aşmaya yönlendiriyor. Bu yüzden ara emniyet olarak çakılmış her sabit sikke veya boltu bizlerden çalınmış heyecan olarak düşünüyorum. Slab etaplarda herhangi bir çatlak hattının olmadığı yerlerde sikke/bolt ihtiyacı hissedilebiliyor. Ancak aklıma  “Bu kadar sık aralıklarla, bu ihtiyacın hissedilmesi ne kadar normal?” sorusu takılıyor. Bu soruyu “Acaba kış denemesi yapacak kişiler kendilerine kolaylık olsun diye mi yazdan bu kadar sikke döşemiş?” sorusu takip ediyor. Bu söylediklerime örnek olarak 2 sene önce tırmanmış olduğum Parmakkaya klasik rotasını ve bu tırmanışımı – doğu duvarı tırmanışı – gösterebilirim.

Artçı olarak tırmandığım etaplarda partnerlerim bu sikkeleri kullanıyor olabilir. Ancak kendi lider gittiğim yerlerde karşıma çıkan sikkeler her zaman en son tercihimdir. Bu tırmanışımda ise elbette hiç bir sikkeyi kullanmadım demiyorum. Yaptığım tırmanışlarda herhangi bir çatlağın olmadığı yerde, slab yüzeylerde çaklı halde duran sikkelere psikolojik olarak rahatlamak amacıyla klip yapıyorum ancak gereksiz yerlerde bulunan – etrafta takoz, friend ya da hegza atılabilecek çatlak hatları mevcutken –  bu sabit sikkeleri kulanmadan kendi malzemelerimi kullanarak tırmanışımı sürdürmeye çabalıyorum.

Topo © Mahmut Oflaz , BDK Doğu Duvarı 1955 Alman Rotası

Büyük Demirkazık Dağı Doğu Duvarı “1955 Alman” Rotası Teknik Raporu

1. ve 2.ip boyu (III, 100 m)

Mevsimlik göl kamp alanından sonra yaklaşık yarım saatlik çarşaklı yaklaşımın ardından duvarın tabanındaki slab etaplara varılır. Slabı ortadan ikiye bölen çatlak hattının sağındaki rahat etaplardan tırmanılır. Çatlağın bittiği yerde hafif sola geçilerek minik bir sete ulaşılır. (Sikke mevcut) Biz bu iki ip boyunu serbest bir şekilde tırmandık. Botlarla tırmanış bir iki yerde tedirgin edici olabiliyor. Bu yüzden kaya tırmanış ayakkabısı ile daha hızlı şekilde serbest tırmanılabilir.

Fotoğraf © Mahmut Oflaz , Ender serbest etapları tırmanıyor.

3.ip boyu (VI-, 50 m)

Minik setten sonra sağ yukarıda 2 m uzaklıkta bulunan büyükçe kayanın yanına çıkılır. İlk sabit sikke buradadır ve devamında sola diyagonal giden hat boyunca kısa aralıklarla sikkeler mevcuttur. Yan geçiş sırasında boşluk hissi fazladır. Sağlam kayada eğlenceli hamleler ile yan geçiş tamamlanır.  Yan geçişin sonundaki sette 2 adet istasyon sikkesi mevcuttur.

Fotoğraf © Mahmut Oflaz , Ender 3.ip boyunu tırmanıyor.

4.ip boyu (III+, 190 m)

Yaklaşık 60 m hafif sollu dik tırmanışın ardından büyük sete ulaşılır. Bu setten sonra yer yer geri iniş hamleleri de yaparak sürekli bir duvarın soluna doğru yan geçiş yapılır. Bu yan geçiş sonucu büyük rahat bir çanağa ulaşılır. Yan geçiş boyunca emniyet imkanı vardır ve 50 – 60 metrede bir sikkeler mevcuttur. Çanağın en sağındaki dikey çatlaktan istasyon oluşturulur.

5.ip boyu (V, 70 m)

Çanaktan sonra sağ yukarıda bulunan slab etap tırmanılır. Dikey çatlaktan 5 m civarı yükseldikten sonra sabit sikkeye ulaşılır. Sabit sikkenin sağına doğru slab üzerinde yaklaşık 20 m yan geçilir. Bu yan geçiş sırasında mikro malzemelerin iş göreceği çatlaklar mevcuttur.  Yan geçişte slabın sizi aşağı doğru yönlendirdiği yere geldiğiniz zaman buna uymayarak sağ yukarı çapraz hedefleyerek bir kaç zor hamle tırmanılır. Rotanın kilidinin burası olduğunu düşünüyorum. Ender artçı olarak yükselirken zor etabın olduğu bölgede benim göremediğim bir adet sikkenin mevcut olduğunu belirtti. Devamında dikey devam eden bir çatlak hattına ulaşılır. Nispeten sağlam olan bu çatlakta ipin izin verdiği sürece tırmanış sürdürülür. Çatlak üzerinde askı istasyon kurulur.

Fotoğraf © Ender Gençer , Mahmut 5.ip boyunda slab yüzeyde tırmanıyor.

6.ip boyu (IV+, 60 m)

Mevcut çatlak hattı boyunca tırmanılmaya devam edilir. Çatlağın bittiği yerden sonra görece daha rahat olan hafif solda kalan slab etap tırmanılır ve sarı negatif kütlenin altında kalan, solunda bir bacanın bulunduğu büyük sete ulaşılır.

7.ip boyu (III, 150 m)

Rahat sete ulaştıktan sonra sağa yönelinir. Önce bir kulemsi yapıdan çok az geri tırmanılır ve ardından birkaç kısa baca-çatlak hatları tırmanılır. Bir süre bu şekilde rahat etaplar geçildikten sonra duvar ile arası ayrık olan çürük kulemsi yapının sırtı tırmanılır. Son olarak setli yapılar tırmanılır ve İran plakasına ulaşılır. (Boltlu istasyon)

Fotoğraf © Ender Gençer , Ekip saat 11.07’de İran Plakası’nda

8. İp boyu (III+, 40 m)

İran plakasından sonra hemen sağınızda kalan kulemsi yapı tırmanılır.  Baca hattının dikleştiği bir yerde çatlak oldukça daralmaktadır. Sonrasında rahat tutuşlar eşliğinde kule sırtına ulaşılır.

9.ip boyu (II, 40 m)

Kulemsi yapının üzerindeyken sağ üstünüzde size göz kırpan çatlağa girmeden aşağı doğru devam eden patikamsı etap geçilir ve bir başka bacanın altında sonlandırılır.

10.ip boyu (III+, 50 m)

Bariz belirgin olan baca etabı tırmanılır. Sağlam kayada zevkli tırmanışla bir başka kulenin üzerine çıkılır.

Fotoğraf © Ender Gençer , Mahmut 10.ip boyundaki keyifli baca etabını tırmanıyor.

11.ip boyu (II, 50 m)

Sağa doğru rahat etaplardan 40 m kadar yan geçilir ve kısa bir çatlak etabı tırmanıldıktan sonra minik sette istasyon oluşturulur.

12.ip boyu (IV+, 60 m)

Duvarın en sağına geçilmiştir ve artık yan geçecek bir etap kalmamıştır. Boşluklu ve emniyetsiz slab etap tırmanılır ve kulemsi yapının üzerinde istasyon kurulur. (Sabit sikke mevcut)

13.ip boyu (IV+, 60 m)

Bir önceki ip boyunda olduğu gibi sağlam ancak emniyet imkanı az olan slabte rahat yerlerden tırmanılır. Burada slabın tam solu ya da tam sağından tırmanabilirsiniz. En sağdaki kuleden sonra yan geçişi sıkıntı görünen etap geçilirse rahat kulvara ulaşılabilir. Ancak biz slabın solundan tırmanarak bir sete ulaştık.

14.ip boyu (IV+, 60 m)

Su akıntısı tarafından oyulmuş ve bir kaç su kanalının olduğu gri renkli sağlam ancak emniyet imkanı bulunmayan slab üzerinde tırmanılır. Devamında etap biraz rahatlar ve emniyet imkanı vardır. Rahat yerlerden sonra ulaşılan yatay çatlak üzerinde sola geçilerek minik bir sete ulaşılır ve istasyon oluşturulur.

Fotoğraf © Mahmut Oflaz, Ekibin tırmanmış olduğu gri renkli akıntının olduğu slab etap

15. ip boyu (III+, 60 m)

Artık zirvenin altındaki bacalar görünmeye başlamıştır. Yaklaşık 30 metre dik bir şekilde slab üzerinde tırmanılır ve bir sete ulaşılır. Devamında sağ tarafta gözüken rahat kulvar hedeflenerek yan geçiş yapılarak ve dikey çatlağın olduğu sette istasyon kurulur.

Alternatif olarak bu ip boyunda eğer dik bir şekilde tırmanılırsa kısa yoldan baca-çatlak hattının tabanına ulaşılabilir. Bu etap  11. , 12. ve 13.ip boylarına benzer bir şekilde sağlam ancak emniyet imkanı olmayan slabte dik bir şekilde tırmanış istemektedir.

Fotoğraf © Mahmut Oflaz, 15.ip boyunun başından gözüken son etaplar.

16.ip boyu (III, 90 m)

Rahat kulvar kolay tırmanış etapları aşılarak sonuna kadar tırmanılır. Kulvarın sonuna ulaşınca sola, baca-çatlak hattının tabanına yan geçiş yapılır.

17.ip boyu (III+, 50 m)

Çürük baca tırmanılır ve  birkaç tane bacanın olduğu bir sete ulaşılır.

18. ip boyu (IV, 70 m)

Bu ip boyunda birden çok seçeneğiniz mevcut. Ben en sağdan 2. bacayı seçiyorum ve nispeten sağlam kayada zevkli hamleler ile bu bacayı tırmanıyorum. Baca içerisinde bolca emniyet imkanı olmasına rağmen sikkeler mevcut. Baca etabı bittikten sonra sağ yukarıda sağlam slablerden istasyon alınır.

19.ip boyu (III, 30m)

Çürük ancak oldukça pozitif olan son etap tırmanılır ve  rota bitirilir. Sonrasında patika takip edilerek zirveye ulaşılır.

Fotoğraf © Ender Gencer, Saat 17.17 ‘de rotayı tamamlayan ekip zirvede.

İniş:

Zirveden külah etabının başladığı yere kadar patika takip edilerek alçalınır. Slab etapların dikleştiği yerden çok sayıda iniş istasyonları ve sikkeler mevcuttur. Tercihinize ve risk algınıza bağlı olarak serbest şekilde ya da 4-5 kez ip inişi yaparak aşağıda bulunan çarşağa ulaşabilirsiniz. Biz 3 ip inişi yaparak önce çarşağa, sonrasında doğu beline ulaştık. Sonrasında doğu çarşağı kulvarından inilebilir. Ancak kulvardan iniş sıkıntılı olduğu için belden inişin başladığı yerde sola doğru daha az eğimli olan patikadan da inilebilir. Patikada alçalırken III derece geri tırmanış gerektiren bir kaç etap olsa da kulvara göre daha güvenilir olduğunu söyleyebilirim. Patika ve kulvar mevsimlik göl çanağının sonunda birleşmektedir. Mevsimlik göle ulaşınca geniş ve rahat patika takip edilerek civardaki kamp alanlarına rahatlıkla ulaşılabilir.

Fotoğraf © Ayberk Sözer, Doğu duvarı tırmanışından sonraki gün ekip kampı taşıyor.

Bu faaliyet boyunca bize eşlik eden, yardımcı olan, BDK doğu duvarı tırmanışı öncesinde ve sonrasında beraber çeşitli rotalara girdiğimiz, kulüp arkadaşımız, tırmanış partnerimiz Ayberk Sözer’e teşekkürlerimizi iletiyoruz. Ayrıca zirveye bizler için üşenmeden su ve lokum taşıyan Volkan Çakır ve ekip arkadaşlarına çok teşekkür ederiz.

Bizlere tırmanmayı sevdiren, öğreten, her türlü bilgi ve malzemeyi sağlayan kulübümüz YTÜDAK’a sonsuz teşekkürler.

Çöplerin olmadığı tertemiz bir dağ ortamında görümek dileğiyle,

Tırmanışla kalın!

İletişim: oflazmhmut@gmail.com

endergncr.16@gmail.com

Vulnerability Scanner