Akkale Tepe (Sematepe) Kuzey Batı Kar Buz Kulvarı Tırmanışı

Akkale Tepe (Sematepe) Kuzey Batı Kar Buz Kulvarı Tırmanışı

Ekip: Rauf O. Pınarbaşı, Fatih Balcı, Sefa Börtücen, Filiz Yıldız, Celal Aşkaroğulları + Bora Akaydın, Seval Balcı
Kamp Yeri: Yukarı Narpuz Boğazı Civarı
Kullanılan Malzemeler: Teknik/Yarı Teknik Kazmalar, Krampon, Bel Kolonu, T Profil, Sikke, Yarım DRY İp, Karabina, ATC, HMS
Kullanılmayan Malzemeler: Buz Vidası, 1 Set Takoz

Peşpeşe gelen sınavlardan başımı ancak kaldırıp aynı tarihlerde olan Kaynaklar’daki kaya tırmanış şenliğine niyetleniyordum ki bir cümle içinde Aladağlar kelimesi geçti ve rotayı Niğde’ye çevirdim ve yukardaki ekibe katıldım.

20 Nisan Cuma

Beşiktaş-Üsküdar motoruna bindiğimizde Harem’e bir başka yoldan gelecek olan Filiz hariç ekip bir aradaydı. 21.00 hareket saatli otobüsümüzünde 21.15’te hareket etmesi ile yolculuğa başladık.

21 Nisan Cumartesi

Otobüsün Niğde yeni otogarına vardığı saat ile Çamardı’na harekete eden 07.30 arabasının saatleri yakındı. Dolayısıyla şehir merkezine inmedik ve otogar çıkışında kısa bir süre bekledikten sonra Çamardı arabasına bindik. Saat 09.00’a yaklaşırken Salim Abi bizi Çukurbağ’da karşıladı. Bir süre dinlendikten sonra Bora ve Seval Kaldı’yı denemek üzere Salim Abi ile güney tarafına hareket ettiler. Bir süre bekledikten sonra Salim Abi’nin dönmesi üzerine bizde üç aşağı beş yukarı 12.00 gibi çıktık ve 13.15’te Sokullupınar’ın biraz yukarısında araçtan indik. Güneşli ve az rüzgarlı bir havada Kayacık Tepesinin eteğindeki pınarın yanından geçerek Narpuz Vadisi’nin girişine yaklaştık.

Vadi girdiğimiz dönemden olsa gerek rahatça aşıldı. Biriken karlar güneşin etkisiyle biraz yumuşakçaydı ve sağdaki soldaki kayalara sarmamıza gerek kalmayacak kadar karla doluydu.

Keyifli ve kısa bu yürüyüşün ardından yaklaşık 16.40 gibi rotaya yakın bir düzlükte kampımızı attık. Yemek yedik, sıvı aldık ve erken uyanmak üzere uyuduk.

22 Nisan Pazar

Saat 03.00’da uyandık. Güzel ve oldukça aheste bir kahvaltı ve hazırlanma sürecinden sonra tamda kafa fenerlerine ihtiyaç kalmayan bir zamanda saat 06.00’da rotanın girişine doğru yürüdük. Sallana sallana 07.00’da rota girişindeydik ve açık bir günde sert bir kar tabakasıyla örtülü bir zeminde rotaya girdik.

Batak bir karla karşılaşmadık ancak rotanın ortalarına toz karı andıran yerler oldu. Kulvarın rota tanımındaki kornişi gören kısmına çıkan kaviste bir miktar buz vardı. Rauf burayı free çıktıktan sonra biraz ileride 2 sikke ve bir T profilden oluşan bir istasyon kurdu. Bu buzlu etabı ipe girerek geçtik ve ekipte kalabalık olduğundan kulvarın bu seviyesinde üşüyerek bir miktar zaman kaybettik.

Ben en son çıktığımda bir avuç buzu çok hırpalamadan kaya kenarına geçerek aşan arkadaşlarıma minnettar kaldım 🙂

Rauf buz etabı tırmanırken

İstasyon seviyesini bir miktar geçtikten sonra ipi toplayıp çantama attım ve istasyonu toplayan Fatih Abi çok beklemeden yükselmeye devam ettim. Azcık yükseldikten sonra solundan geçeceğim kornişin üzerinden Rauf’un ve Sefa’nın kafalarını gördüm. Önümdeki küçük bir kütlenin ne tarafından geçeceğimi söylediler ve yanlarına çıktım.

İstasyon

Kulvarın son kısımları

Arkadan gelen Fatih Abi’yi bahsettiğimiz yeri geçinceye kadar bekledik ve zirveye doğru sırt hattından ilerlemeye başladık .

Zirveye giden sırt hattı

Kendimize bu tepemi yüksek ilerdeki mi diye sorduk 2 3 tepede ve en sonunda saat 12.00 gibi üzerinde bir taş babası olan zirveye vardığımızda apaçık bir havada süper bir Yedigöller manzarasını kucakladık. Çevreye hakim bir yerde, güzel bir havada, çok daha tecrübeli arkadaşlarla tırmanış yapınca ve soru sorup cevap aldıkça harita resmen kafamda oturdu. Zirvede fotoğraf çekildikten sonra daha az rüzgar alan daha gerideki bir tepeye döndük ve 1 saat muhabbet edip abur cuburları tükettik.

zirve

Saat 13.00 gibi Akkale tepenin batı yüzünden inişe geçtik.Çok aşırı dik olmayan bir yüzden inmemize rağmen fazla ve kolay kar toplayan kramponların verdiği tedirginlikle büyük ölçüde geri geri tırmanarak inişi en son tamamladım. Vadi seviyesine indikten sonra zaten yakın olan kamp yerimize 15.15 gibi vardık. Yemek yedik, sıvı aldık. Ertesi gün şehre dönmek üzere istirahat ettik. Bizim uyuduğumuz saatlerde kamp yerine İTÜ Dağcılık Klubünden Duygu gelmiş ve hatta gitmiş. Bu sırada ben şehirde yatmadığım boyutta uzun uzadıya uyuyordum 🙂

23 Nisan Pazartesi

Sabah rahat rahat kahvaltı ettik. Aheste aheste toplandık ve 11.30’da dönüşe geçtik. Geçirdiğimiz gece daha soğuk olacaktı ki rahat rahat bastığımız karla kaplı zeminler daha sert ve daha kaygandı. Yine de saat 12.50 civarında Sokullupınar civarında Salim Abi ile buluştuk. Bir süre arkadan gelen Rauf ve Sinan’ı bekledik ancak anlaşıldı ki onlar bizim gibi dönmemişler yani vadi tabanından hiç ayrılmamışlardı. Salim Abi ile yanlarına indik. Aynı rotaya giren ve biz dönerken inişte olan Duygu’yu bekleyelim dedik. Duygu 14.15’e kadar gelmeyince 15.30’da Çamardı’ndan kalkacak arabaya rahatça yetişmek üzere araca geçtik ve 15.00’da Salim Abi’nin evine vardık. Dağ dönüşü harika bir sofraya oturduk ve 15.50’de gelen Çamardı-Merkez arabasına yetiştik. Bora ve Seval bir gün önce dönmüşlerdi. Bizde tatil bitişi olan 23 Nisan akşamına İstanbul bileti bulamamıştık. 17.00 hareket saatli Ankara biletlerimizi onlar dönmeden önce almışlardı. Fatih Abi ise iş önceliğinden dolayı bulduğumuz tek direk İstanbul biletiyle dönecekti. Dönüştede hep beraber otogarda indik ve Fatih Abi’den ayrılarak direkt Ankara otobüsüne bindik. Ankara’ya varınca geceyi kardeşimin evinde geçirmek üzere Sefa Filiz ve Rauf’la vedalaşıp ekipten ayrıldım.

Kulvarın Uzaktan Görünümü