- Karasay Kuzey Yüzü Gizli Kulvar
- Kızılkaya Güney Yüzü
- Emler Güney Yüzü
Ekip: Rauf Osman Pınarbaşı. Hümeyra Ergünen, Filiz Yıldız, Berkcan Akbulut, Yunus Emre Cengiz
Malzemeler:Kask, kazma, krampon, yarı teknik kazma, teknik kazma, yarım ip, sikke
Tarih : 26 Nisan-1 Mayıs / 2013
Yazan : Yunus Emre Cengiz
26 Nisan’da yola çıkan Rauf, Hümeyra ve Filiz’in peşi sıra sınavların ardından 27 Nisan Cumartesi akşamı Berkcan’la yola çıktık.
Rauf’lar ilk gün kampı Sokullupınar’a atıp bir sonraki gün Karayalak Vadisi’ne taşıyacaktı.Pazartesi sabahı tırmanış yapabilmek için Rauf’un da gazına gelip Demirkazık Köyü sapağından yürüyerek aynı gün Karayalak’a kamp atmış olduk.
Kamp rotaya yakın sayılabilecek mesafedeydi.Önümüzdeki dört gün boyunca havanın açık ve oldukça sıcak olacağını biliyorduk. Sabah 5.00’te yola çıkmak üzere anlaştık ve erkenden çadırlarımıza çekildik.
Pazartesi sabahı(29 Nisan) yol yorgunluğunun etkisiyle yola çıkışımız 6.30’u buldu.Kulvarın girişine kadar batak kar canımızı sıksa da devamındaki koşullar fena sayılmazdı.Kulvarın yer yer daralan bölgelerindeki cam buzlar tırmanışı oldukça keyiflendirdi.Kulvarın büyük bölümünü geçtiğimizde karşımıza çıkan kaya bloğunu ve devamındaki büyükçe kornişi,kalabalık bir ekip olarak geçmenin zor ve vakit kaybı olacağını düşündük.
Hafif sola kaçarak zirveye uzanan 10 metre aşağıdaki sırtı takip edip Karasay zirveye ulaştık.Kulvarı bitirmemiz 9.30’u buldu.
Buradaki molanın ardından Filiz İstanbul’a dönmek üzere kampa geri döndü.Biz de kısa bir hazırlığın ardından sırt hattını takip ederek Kızılkaya’ya doğru 11.00 gibi hareket ettik.Sıcak hava bir yana, sağımızda(güney-doğu) kalan karla kaplı çanaktan yansıyan ışınlar sebebiyle fırında gibiydik.
Kızılkaya güney yüzüne kadar uzanan sırt hattını bitirdikten sonra neredeyse zirveye kadar uzanan kar hattını takip ettik. Zirvenin yaklaşık 20 metre altında tekrar kar etabını takip ederek 50 metre kadar yan geçiş yaptık ve 14.30 gibi zirveye ulaştık.
Uzunca fotoğraf ve çay faslından sonra aynı hattan inişe geçtik. Yemeklerimizi yer yemez uykuya daldık. Yorucu geçen günün ardından Salı gününü dinlenme günü olarak belirledik. Boş günümüzde Emler güney yüzündeki bir hattı gözümüze kestirdik ve dönüş günümüz olan Çarşamba sabahı Berkcan’la bu hatta girmeye karar verdik.
Çarşamba(1 Mayıs) sabah 04.00’te kalkıp hazırlıklarımızı tamamladıktan sonra 05.00’te yola çıktık. Rotaya ulaşana kadar batak kar yine can sıkıcıydı fakat devamındaki koşullar daha uygundu. Kulvarın daralmasıyla beraber yine karşımızda kısa da olsa bir buz hattı vardı.
Bu sefer ekipte tecrübeli birinin olmaması bizim için ayrı bir deneyim oldu. Kulvarı bitirdikten sonra sırt hattını takip edip 50-60 metre yükselerek zirveye ulaştık.
Güneyden gelen koyu bulutlar havanın bozacağını belli eder gibiydi. Çok vakit kaybetmeden inişe geçtik. Çelikbuyduran’a vardığımızda kar yağışı başlamıştı. Daha sonra kampa ulaştık. Kısa süreli dinlenmenin ardından kampı topladık ve faaliyeti tamamladık.