Etiket Arşivi: Güney Aladağlar

Uyandığımda yanımda yoktu… Yaklaşık olarak 1 saat önce uyandırmaya çalışmıştı ama gözlerimi bile açmamıştım! Vedalaşmamız gerekiyordu çünkü… ve ben hiç de haz almıyordum vedalaşmalardan her normal insan gibi… Hele ki bir daha asla görüşmeyeceğimizi biliyorsam asla!.. Hazırlandı ve son bir öpücük vererek odadan çıktı… Kalktım, giyindim ve yanıma almam gereken ve gerekmeyen malzemeleri düşünerek yola çıktım…

Aldığımız duyumlar ışığında YDK kuruldu ve bizde ilk faaliyetini resmi uyeleri olmasak da daha, ilk zirve faaliyetini gerçekleştirmiş bulunuyoruz. Elbruz 2006 YDK-YTUDAK ortak faaliyeti öncesi hazırlık kapsamında yaptığımız emler zirvesi ilk YDK zirve faaliyeti olmaktadır.

Parmakkaya’dan iner inmez toparlandik ve Bilal abiyle buluşup Çukurbağ´a döndük. Biz Sokullu’ya gitsek de sabah erkenden çıkalım diye düşünürken Bilal abi den süper bir öneri geldi ve akşam bizi misafir etti, ertesi sabah 5.30´da Çukurbağ´dan Bilal abi, Alper, ben ve Sarıkız(dört ayakli hammalımız) Karayalak üzerinden Yedigöllere doğru yola çıktık. Karayalak’tan sonra dik bir çarşak patikasından Çelik Buydurana’a oradan da yokuş aşağı 1 saatte Yedigöller’e vardık. (Foto: www.tuncfindik.com)

Demirkazık Kuzey Duvarı kazasından iki gün sonra Bilkent Dost ve Koç Üniversitesi´nden Alper Kocataş ile Niğde´ye vardık, operasyon tamamlanmış, kimse kalmamıştı ortalıkta. O sırada dağ evinde olan Aykut(Türem) ve Burak(Yıldız)´la konuşup bir işe yaramayacağımız kesinleştikten sonra daha önceden planlamış olduğumuz faaliyetlere garip ruh halleri ve sorgulayıcı düşüncelerle yönelmeye karar verdik.

Rota şu anda tam bir sikke cehennemi durumunda, bu sebeple yaptığımız çıkışın çok fazla bir değer taşıdığını düşünmüyorum. Çıkış sonrası alpin stilde kaya tırmanışından çok spor tırmanış yapmış gibi hissettim. Bu bağlamda daha önce bu rotanın sikkesiz halini çıkmış herkesi (hele hele bunu serbest olarak yapmış herkesi) saygıyla selamlıyorum.

“Bu yazı çok yalan oldu Yok yok olmasın ama.... O zaman söyle ne yazim? Baba ben yazdım önceden işte de silindi. Mahvolduk valla rahat yazaman yazaman."

07 Şubat 2003 Cuma akşamı “Aladağlar Kış Temel Eğitim Kampı” için 23 başlangıç grubu üyesi ve eğitmenlerle beraber Harem’den yola koyulduk. Kötü hava koşullarının felç ettiği İstanbul trafiği yüzünden kalkışımız rötarlı gerçekleşmişti. Hava muhalefeti yine tüm yolculuk boyunca yakamızı bırakmayınca, Niğde’ye planladığımızdan çok daha geç bir saatte vardık.

11 Şubat 2003 – Çukurbağ Sapağı’nın Aladağlar’da tırmanan her dağcı için anlamı büyüktür. Kimi zaman burada Salim Abi o sıcak gülümsemesiyle karşılar bizi, kimi zamansa eve dönüyor olduğumuzu bize hissettiren bir ayrılık noktasıdır. Bugünse tüm bu duygular birarada yaşanıyor Çukurbağ Sapağı’nda… Başlangıç grubunun eğitim faaliyetinin ardından onları yolcu etmek için ayrıldık Salim Abi’nin evinden.

Kurban bayramında; Kuzey rotasından Ağrı tırmanışı planları hız kazandıkça, senenin ilk kış faaliyetini yapmakta artık bize farz olmuştu. Bakalım bu seneki performansımız nasıl? Haydar ve Ben hemen hızlı bir kararla (perşembe akşamı) Cuma gecesi Aladağlara gidip, bivaklı bir faaliyet yapalım dedik. Çıkılması hedeflenen zirve çokta önemli değildi.

Amacımız Ömer Tüzel'in Aladağlar kitabında S-20 olarak adlandırılan Lahitkaya Kuzey Sırtı rotasına girmekti, ancak tırmanışımızdan bir gün önce duvarı incelerken rotanın nasıl başladığını, nasıl devam ettiğini kestiremedik. Yaptığımız tüm tartışma ve tahminlere rağmen rotayı pek anlayamadık. Bildiğimiz en net şey rotanın lahitin sağından zirveye çıktığı idi. Bizde yüzün sağ tarafında gözümüze kestirdiğimiz bir bacadan başlayıp akabinde bir çatlak sistemi ve basit setler ile lahit kısmına bağlanan bir hatta karar kıldık.(bknz. Topo)