Keşiştepe – Diyagonal Tırmanış Raporu

Rota: Wolfram Kulvarı – Diyagonal Rotası

Bölge: Uludağ – Keşiştepe

Malzemeler: 50 m çift ip, 2 çift yarı teknik krampon, 1 çift teknik krampon, 2 çift yarı teknik kazma, 1 çift teknik kazma, takoz set, cam set, sikkeler, çekiç, ekspressler, perlon bantlar, 1 snow picket, 1 deadman

Ekip: Alper Kılıçalp, Ayser Uzunyaşa, N. Dilruba Numanoğlu

Yazan: Ayser Uzunyaşa

Tarih: 10 Mart 2018

İlk bireysel faaliyetimi yapacağım günü yaklaşık iki buçuk senedir iple çekiyordum. Başlangıç eğitimimi tamamladıktan sonra yaklaşık altı ay Almanya’da yaşamış ve şehirde geçirdiğim her saniye tırmanışa olan özlemimi daha da artırmıştı. Aylarca elim kayaya değmemiş ancak boulder salonlarında antrenman yapmış, başlangıç ekibimin gelişim grubunda yaptıklarını takip ederek mutlu olmuş, sürekli teorik bilgimi taze tutmaya çalışmıştım. Türkiye’ye döndükten sonra da çeşitli sağlık sebepleri dolayısı ile çok uzun süre antrenman yapamamış ve oldukça gerilemiştim. Sivridağ’da aldığımız geleneksel tırmanış eğitiminde özlediğim tırmanış keyfine en sonunda tekrar kavuşmuş bir kez daha motivasyon kaynağımı bulmuştum. Daha sonrasında kışın da gelmesi ile birlikte hemen hemen her yeni başlayanın ilk rotası olan Wolfram Kulvarı benim de kafamda yer etmeye başlamıştı. Aralık ayının ortasından itibaren her hafta hava durumunu kontrol ediyorduk. Alper’in sakatlığının iyileşmesi ile birlikte her hafta sonu acaba diye ümitlenip bir türlü fırsat bulamıyorduk. Bu arada K2 kış Polonya ekspedisyonunu takip ederek motive oluyorduk. En sonunda başlangıç eğitim faaliyetinde koşullar yerli yerine oturmuş hatta Dilruba da bizimle tırmanmaya karar verince daha da harika olmuştu.

 

Faaliyet planını pazar günü sabah olarak düşünmüştük ancak 10 Mart Cumartesi günü Murat, Ege ve Mahmut rotadan inip eğitime gelebileceklerini söylediklerinde direkt hazırlanmaya başladık. Deneyim kazanmak için rotada istasyon kurmayı ve malzeme atmayı istiyorduk. Bu nedenle yanımıza teknik malzeme de almaya karar verdik. İlk plana göre 2 ip boyunda çıkacaktık. Buna uygun bir şekilde hazırlanıp 12.30 civarında Ege ile vedalaşıp kamptan ayrıldık. 3 haftadır her hafta sonu Uludağ’daydık ve sonunda güzel havayı yakalamıştık. Yaklaşık yarım saat sonra kulvarın başlangıcındaydık.

 

Soldaki kaya kütlesinin hemen altında istasyon kurmaya karar verdik. T profil denedik ancak kar yeterince sert değildi, kazma için yer açmaya çalışırken buz var sanıp heyecanlandık ve direkt buz vidasına sarıldım. Hava şartları güzel olsa da o saatte hala güneş almamış olan rotada üşüyorduk o nedenle daha fazla oyalanmak istemedik ve yanına çift kazma ile bir emniyet noktası daha oluşturduk. İstasyonu kurduğumuzda saat 14:00’e geliyordu. Alper ilk ip boyunu lider gidecekti. Tüm ip boyunca yalnızca 1 tane deadman attı.

Alper istasyonu oluşturur oluşturmaz Dilruba tırmanmaya başladı. 10 m sonra ben de ardından tırmanmaya başladım. En başta biraz tedirgin olsam da konsantre olmayı başardıktan hemen sonra gerisi çok daha kolay geldi. Rotanın başında sürekli sıkı al diye bağırmalarım ortalara doğru azaldı ve kramponla ipe zarar vermemek için yavaşlamak durumunda kaldım. Sürekli eğim azalıyor gibi geliyordu veya ben psikolojik olarak kendimi daha iyi hissediyordum. Çift kazmadan oluşan istasyona geldiğimde lider değişimi yapıp yapmamak konusunda bir kaç saniye konuşup zaman kaybetmemek için yapmamaya karar verdik. Hemen istasyona girip emniyete girdim. Bu arada kazmanın soğuğu ellerime işlediğinden orta parmağım inanılmaz acıyordu.

 

Alper ikinci ip boyunu da lider gidiyordu. Dilruba’nın da benim de çenemiz açılmıştı. 1 saat önce kış yapılır mı diyenler şimdi çok da kötü olmadığını konuşuyorduk. Alper bu ip boyunu ara emniyetsiz gitmişti. Bu sefer ilk artçı bendim. Bir öncekinden daha rahat olsam da gene ilk adımlarda biraz tedirginlik yaşadım ancak artık daha kendimden emindim. 2 defa ayağım kaydı ancak kar yumuşak olduğundan hiç bir sıkıntı yaşamadım. Wolfram Kulvarı’nda düşmenin pek de mümkün olmadığını deneyip görmüş olduk. İpe erken girdiğimizden kornişin 10 m kadar aşağısındaydık eğim baya azalmıştı, Alper kornişin hemen altından yan geçerek free gitmeyi önerdi. Kısa bir an tereddüt etsem de yapabileceğimizi bildiğimden onayladım. Dilruba da gidebileceğimizi düşünüyordu. Bu arada zaman kaybetmemek için ipi rota sonunda toplamaya karar verdik. Kısacası emniyet noktası atmadan ama ipe girmiş vaziyette hareket edecektik. Kısa bir etap kalmıştı ve burayı da ben lider gidecektim. Önce kornişe doğru daha önceki ekibin izlerini takip ettim ardından kaya bloğunun hemen altından sola doğru yan geçtim. Kaya bloğunun hemen altında acaba mikro takoz atsam mı diye düşünsem de çok da gerekli olmadığını düşünerek yana doğru devam ettim. Rotayı bitirdiğimde ne Alper’i ne Dilruba’yı duyabiliyordum, hemen istasyon alıp, emniyet almaya başladım. Bu arada Dilruba da arkamdan geldi ve hemen arkasından da Alper. Birer yudum kahve içip rota sonuna sakladığımız vegan jelibonları yiyip, bir iki fotoğraf çektikten sonra 17:00 civarlarında kapıya doğru yöneldik.

Tırmanış partnerlerim Alper, Dilruba’ya ve her şeyi mümkün kılan kulübüm YTÜDAK’a sonsuz teşekkürler. Ayrıca Alper Atmaca’ya da malzeme destekleri için teşekkürler.

 

Tırmanışla kalın,

 

Ayşe Uzunyaşa