Konaklama Yeri: Ordos Dağ evi

Ekip: Taşkın Okcu, Tarık Aytek

Tarih: 29/06/2022

Rota: İtoturumu-Kuzeybatı Kulvarı ve Kuzeybatı Yüzü

Zorluk: III+, IV+ kaya

Malzemeler: 60m yarım ip x2, cam set, takoz set, sikkeler, ekspres x10, kilitli karabina x8, perlonlar (2×60, 3×120, 4×180), nutkey x2, çekiç x2, bırakma perlonu x4, yardımcı ip x3, kişisel emniyet ve ilk yardım malzemeleri

Trans eğitimi öncesinde planlamış olduğumuz faaliyetin ikinci rotası ve 2 gelişim olarak gireceğimiz ilk dağ rotamız olması özelliğiyle bizim için çok önemli olan tırmanışın hazırlıklarını Ordos dağ evinde Ege’nin yardımları eşliğinde tamamladık. 2 gün öncesinde yaptığımız KDK Batı yüzü denememizde dağda rota bulmanın ne kadar zor olabileceğini ve iyi hazırlanmanın önemini acısıyla tatlısıyla iyice kavradığımız için bu rotaya özenli ve iyi bir şekilde hazırlanmıştık. Sırada bizi inişe de çalışmanın önemini tecrübe ederek öğrenmek bekliyordu. Bu detayları oldukça iyi bir acemi rotası olan bu rota için burada paylaşıp altını çizmenin önemli olduğunu düşünüyorum.

Sabah 6.20’de Ordos dağ evinden çıktık. Rotanın Sokullu Pınarı tarafından da  Teke Pınarı tarafından da geliyor olsanız aşağıda fotoğrafta görülebileceği gibi oldukça net şekilde belli olması yol boyu heyecanınızı yüksek tutuyor. 

Rota yalnızca tam karşısına geçilince biraz tanınmaz hale geliyor. Orada da aşağıda çizdiğimiz topo ile veya kulvarın bittiği yerin göze kestirilmesiyle tanınabilir. 

7.40’ta Sokulu Pınarı’ndan geçerek 8.50’de rota dibine ulaştık ve 9’da tırmanışa başladık. Biz burada ısınmak amacıyla topoda olan ve dik olan yerden girerek başladık fakat sol taraftaki rahat pasajdan da başlanılarak kulvara bağlanılabilir. Hızlıca kulvara ulaştıktan sonra kulvarda hiç keyifli olmayan bir çarşağın içerisinde yükselmeye başladık. Duvar diplerinden hafif hayıflanarak yürüyor, birçok noktada kulvarın bitişini gözümüze kestirerek yol problemi yaşamayacağımızdan emin olmaya çalışarak hızlı şekilde yükseliyorduk. 

Daha sonradan önümüze yolu kapatmış büyük bir kayanın çıkmasıyla çarşak bitti ve rotanın oldukça  keyifli olan tarafı başladı. Sağlam kaya blokları arasında gözümüzün yediği ölçüde derin bir nefes aldıran hamleler yaparak veya sağdan soldan kolay yerlerden kaçarak ilerliyorduk. Hızlı gitmenin ve rotanın keyfinin verdiği motivasyon eşliğinde devam ederken 11’e doğru sağlam bir sise yakalanarak yarım saat kadar zorunlu bir vakit kaybı yaşadık ve bu şekilde bir mola vermiş olduk. Bundan kısa süre sonra kulvarın bitip dikleştiği, bize tırmanmak için iki seçenek sunduğu yere geldik. Sağ tarafta, diğer raporlarda ve Tunç Fındık’ın Aladağlar kitabında bahsedilen hafif negatif kısa bacayı görüyor_{(İki alttaki Taşkın’ın tırmandığı fotoğrafta görülebilir.)} ve sol taraftan dik devam etmesi gereken diğer seçeneğin neresi olduğunu anlamaya çalışıyorduk. Kitaptaki soldaki seçenek için yazılmış olan ‘biraz aşağıdan başlayan … duvar’ ibaresini yanlış anlayarak fotoğraftaki yerde ip açtık ve 12’de tırmanmaya başladım. 

Burayı hiç emin olamadığım hislerle tırmandıktan sonra, üstünde olmamız gereken kulelerin arkasına doğru, hiçbir yere varmayan bir noktaya çıkmış oldum. Yanlış yolda olup olmadığımı kestirmeye çalışmak kafamı oldukça yormuş ve soğukkanlılığıma ket vurmuştu. Şansıma denk gelen iyi bir babaya perlon bırakarak Taşkın’ın yanına geri indim. 1 saatin üzerinde süren ve oldukça sessiz geçen yanlış yol denemesi üzerine toparlanmaya çalışmamız ve sağdaki etabın ürkütücü görüntüsü ile iyice zaman kaybettik. Sağdaki bacanın direkt olarak solunda kalan etaba, yani asıl tarif edilmek istenen etaba girip oradan da vazgeçtikten sonra sikke çakarak bacaya girmeye karar verdik. Taşkın olumsuz havayı bozup bacanın da sağından gitme kararı aldı ve sikkeyi çakarak 14.45 gibi sağdaki etaba girdi. 

Taşkın 1 sikke, 2 orta boy takoz, 1 adet 0.75 cam kullanarak kısa sürede tırmandığı etabın bitişindeki düzlüğe çıkıp oradaki sabit sikkeye bir cam ile back-up alarak istasyon kurdu. İkimize de moral olan bu tırmanıştan sonra hızlıca Taşkın’ın yanına çıktım ve rotanın kalanını kestirmeye çalıştık. Buradan sonra karşımıza yine iki seçenek çıkıyordu. Soldan giderek 4+ boşluklu tırmanış yapacak veya sağdaki büyük kayalar arasından kolay bir tırmanış(3+) ile zirveye ulaşacaktık. Bulması okurken durduğu kadar kolay olmayan sağa yöneldik.  Kayalık bir bölge gibi olan yerde bir süre rastgele denilebilecek şekilde fakat sağı hedef alarak yosunluklu yerlerden yükseldik. En son yolumuzu bulamamış gibi hissetmişken iyice sağdan, hiçbir yere gitmiyormuş gibi duran bir yerden geçiş yaparak bir anda çok yakınımızdaki zirveyi gördük. Bu geçişi yaparken sağımız, solumuz ve arkamızda hiçbir şey olmaması meşhur boşluk hissini iliklerimize kadar yaşattı ve muazzam olduğunu söylemeliyim. Zirveye 16.40’ta ulaşarak zafer çığlıkları attık. 

Zirveye plandan geç ulaştığımız için fazla oyalanmadık. Zirvede ayağa kalkıp kuzeye doğru baktığımız anda 5 metre aşağıda iniş perlonlarını gördük. Buradan inişe başlayınca hemen 10 metre aşağıda bir babaya perlonların atıldığı görülüyor. Bu perlonları atlayıp duvara dönükken sağ tarafa bakarak ip inişine devam edilince bulunulan bloğun bir sağındaki blokta ikinci ip inişi için olan çok renkli perlonlar gözüküyor. O perlonlardan tabana kadar iniş yapılıyor. Bu konuda bu inişi yapmış olan kişilerden detaylı bilgi alınmasını tavsiye ederiz, biz ikinci perlona girip sağdaki perlonu atlayarak biraz sorunlu bir iniş yaşadık. Saat 19.50’de tabana ulaşarak tecrübesiyle, keyfiyle ve acısıyla faaliyetimizi yoğun hislerle tamamlıyoruz. 

Notlar:

• Raporun bütününden de anlaşılabileceği gibi çıkış, iniş ve dönüş kısımlarına ayrı ayrı çok iyi hazırlanılması ve özellikle daha önce çıkışı yapmış kişilerle iletişim kurulması gerekiyor.

• Normalde rota için Arpalık, Sokulu Pınar ya da plana göre Teke Pınarı kamp alanlarını tercih etmek daha rahat olacaktır. Biz başka sebeplerden ötürü Ordos tercihinde bulunduk.

Tüm faaliyetimizde bize her konuda destekte bulunan kulübümüz üyelerinden Ege Kurt’a özel olarak teşekkürlerimizi iletiyor, dağcılık sporunu icra etmeye çalışan insanlara pratik manada yardımcı olacak kişilerin artmasını temenni ediyoruz.

Faaliyetin varlığını her anlamda mümkün kılan kulübümüz YTÜDAK’a minnettarlığımızı, bilgi ve tecrübeleriyle bize destekte bulunan üyelere ise şükranlarımızı sunuyoruz.