2010 ve Öncesi

Parmakkaya’dan iner inmez toparlandik ve Bilal abiyle buluşup Çukurbağ´a döndük. Biz Sokullu’ya gitsek de sabah erkenden çıkalım diye düşünürken Bilal abi den süper bir öneri geldi ve akşam bizi misafir etti, ertesi sabah 5.30´da Çukurbağ´dan Bilal abi, Alper, ben ve Sarıkız(dört ayakli hammalımız) Karayalak üzerinden Yedigöllere doğru yola çıktık. Karayalak’tan sonra dik bir çarşak patikasından Çelik Buydurana’a oradan da yokuş aşağı 1 saatte Yedigöller’e vardık. (Foto: www.tuncfindik.com)

Demirkazık Kuzey Duvarı kazasından iki gün sonra Bilkent Dost ve Koç Üniversitesi´nden Alper Kocataş ile Niğde´ye vardık, operasyon tamamlanmış, kimse kalmamıştı ortalıkta. O sırada dağ evinde olan Aykut(Türem) ve Burak(Yıldız)´la konuşup bir işe yaramayacağımız kesinleştikten sonra daha önceden planlamış olduğumuz faaliyetlere garip ruh halleri ve sorgulayıcı düşüncelerle yönelmeye karar verdik.

Rota şu anda tam bir sikke cehennemi durumunda, bu sebeple yaptığımız çıkışın çok fazla bir değer taşıdığını düşünmüyorum. Çıkış sonrası alpin stilde kaya tırmanışından çok spor tırmanış yapmış gibi hissettim. Bu bağlamda daha önce bu rotanın sikkesiz halini çıkmış herkesi (hele hele bunu serbest olarak yapmış herkesi) saygıyla selamlıyorum.

V-çentiğe kadar kar gayet sertti, kulvarın ikiye ayrıldığı ilk yerden sonra ise amfi tiyatroya kadar yer yer su buzu mevcuttu. Amfi tiyatro rahat geçildi, V-çentiğin sonuna kadar ilerlendi, buradan 10 m. kadar geri tırmanılarak sağda kalan kulvara girildi. Bu noktadan sonra hafif bir sis bastırdı. Bu kulvarda ve sonrasında parçalar halinde su buzu ve kaya üstünde ince buz mevcuttu. İki etap çift kazma ile geçildi.

Başlangıç grubunun ilk zirve faaliyeti olan Hasan Dağı tırmanışı 25 Nisan-27 Nisan tarihleri arasında gerçekleştirildi. 20 kişilik bir ekiple gerçekleştirilen faaliyete 16 başlangıç grubu üyesi katıldı.

“Bu yazı çok yalan oldu Yok yok olmasın ama.... O zaman söyle ne yazim? Baba ben yazdım önceden işte de silindi. Mahvolduk valla rahat yazaman yazaman."

07 Şubat 2003 Cuma akşamı “Aladağlar Kış Temel Eğitim Kampı” için 23 başlangıç grubu üyesi ve eğitmenlerle beraber Harem’den yola koyulduk. Kötü hava koşullarının felç ettiği İstanbul trafiği yüzünden kalkışımız rötarlı gerçekleşmişti. Hava muhalefeti yine tüm yolculuk boyunca yakamızı bırakmayınca, Niğde’ye planladığımızdan çok daha geç bir saatte vardık.

11 Şubat 2003 – Çukurbağ Sapağı’nın Aladağlar’da tırmanan her dağcı için anlamı büyüktür. Kimi zaman burada Salim Abi o sıcak gülümsemesiyle karşılar bizi, kimi zamansa eve dönüyor olduğumuzu bize hissettiren bir ayrılık noktasıdır. Bugünse tüm bu duygular birarada yaşanıyor Çukurbağ Sapağı’nda… Başlangıç grubunun eğitim faaliyetinin ardından onları yolcu etmek için ayrıldık Salim Abi’nin evinden.

İki gün bozuk hava ve sisin geçmesini sabır ve umutla bekledikten sonra artık tırmanışa uygun bir hava yakalıyoruz ve gece 3.00’da Parmakkaya çanağındaki kampımızdan ayrılıyoruz. Gündüz güneş yiyen kar gece de –20’lerdeki ısı sayesinde donmuş sadece yer yer batıyordu. Genelde Avcı Veli çanağına kadar batmadan ilerledik.

Kurban bayramında; Kuzey rotasından Ağrı tırmanışı planları hız kazandıkça, senenin ilk kış faaliyetini yapmakta artık bize farz olmuştu. Bakalım bu seneki performansımız nasıl? Haydar ve Ben hemen hızlı bir kararla (perşembe akşamı) Cuma gecesi Aladağlara gidip, bivaklı bir faaliyet yapalım dedik. Çıkılması hedeflenen zirve çokta önemli değildi.