Faaliyet Adı:Kaçkar dağı kuzeydoğu klasik rota tırmanışı
Ekip Üyeleri: Sercan İlkbağ , Murat İrevül
Yazan: Sercan İlkbağ
Tarih: 09.09.2007
Bölge: Kaçkarlar – Mezovit Çayırı
Beş sene sonra ilk sefer olduğu gibi Muratla tekrar Kaçkarlardaydık. Zaman görevini yapmış geçen sürede bizi bambaşka noktalara getirmişti. Kah 5 sene önceki faliyeti yad ederek, kah gelemeyen dostları anarak çıktık öküz çayırının üzerindeki kamp yerimize. İkimizinde amacı belliydi, bu sefer zirve yapmadan dönmek istemiyorduk, hemde Rauf ve Eren ile birlikte, yeni alınan kazmalarla büyük buzuldan.
Kötü olacağını düşündüğümüz hava, gayet iyi giderek bize yardımcı olacağını belli etmişti. Fakat zaman sadece bizi değil, küresel ısınma ile beraber buzuluda bayağı aşındırmıştı. Normalden sıcak hava ve taş düşmeleri, ayrıca buzulun üst kısımlarında gözlemlediğimiz komple çarşaklı kısım bizi bu planımızdan vazgeçirdi. Şimdi Murat ve ben klasik rotadan çıkmayı deneyecektik.
Kampa çıkışımızın ertesi gününü eğitim verip dinlenerek geçirdik. Zirveyi deneyeceğimiz 3. günün sabahı Murat kendini pek iyi hissetmediğinden iptal ettik ve günü yine eğitim ile geçirdik. 4. gün muhtemelen zirveyi deneyebileceğimiz son gün olacaktı, zira ertesi gün aşağıya doğru hareket etmeliydik. Son şansımız olması bizi ister istemez strese soktu. Gece çadırı dövmeye başlayan ve sabah şiddetini arttıran rüzgar iyiden iyiye moralimizi bozunca zamanında yola çıkamadık.
Sabah kalktığımızda hava düzelmiş, çok belli etmesek de ikimizde moral olarak çökmüş durumdaydık. Buradan elimiz boş dönecek olmak bütün neşemizi alacaktı. Rüzgarın kesilmeye başladığı kahvaltının ardından saat 10:30 gibi Murat a “Hadi gidelim, bivak malzemelerini alıp gerekirse bivak yaparız” dedim, o da sanki benden bunu bekliyormuşcasına hazırlanmaya başladı ve saat 10:50 de yola çıktık.
Küçük buzula kadar takip ettiğimiz patikanın sonrasında, kısa sürede büyük kaya çarşaklarından oluşan kısıma geldik. Birbirleri üzerinde her an harekete geçecekmiş gibi duran kayaların arsından dikkatle geçerek kapıya doğru yükselen dik bölüme vardık. Bu keyifsiz ve ince çarşaklı ardından kapıda bir süre dinlenip bivak malzemelerimizi bıraktık. Babalar ve yer yer kayaya çizilen kızmızı oklarla işaretlenmiş sırt rotasından saat 15:10 da zirveye vardık.
Genel olarak oldukça çürük kaya yapısına rağmen sırttaki bazı kaya geçişlerinde tırmanış keyif verebiliyor. Çıkış ve inişte babaları çok iyi takip etmek ve kaybolmamaya dikkat etmek gerekli. Kavrondan yükselen bulutları görünce zirvede fazla vakit kaybetmedik, gerekli rutinleri yapıp inişe başladık. Zira artık bivak yapmaya ikimizinde niyeti yoktu, bir an önce kampa varmak istiyorduk.
Neredeyse çıkış kadar zaman alan, yorucu ve keyifsiz bir inişin ardından hava kararmaya başladığında bulutlar ile beraber, tam zamanında kampa vardık. Yorulmuş olmamıza rağmen ikimizde çok istediğimiz bu zirveye çıkmanın rahatlığını yaşıyorduk. Artık gönül rahatlığıyla kaplıcanın ve horonun keyfini çıkarabilirdik. Bir beş sene sonra tekrar kaçkarda görüşmek üzere 🙂