KALETEPE KUZEYBATI SIRTI TIRMANIŞ RAPORU

Ekip: Gülhanım Memiş, Halit Tekinyer
Tarih: 6 Temmuz 2025
Kamp alanı: Sarımehmedin yurdu
Rota: Kaletepe Kuzeybatı sırtı 105 m
İp Boyları:  İlk ip boyu 60 metre IV+ zorluğunda kilidi V,  2. ip boyu II-III
Malzemeler: Takoz set, cam set, 2*60m yarım ip, 5 sikke, 2 nutkey, 2 çekiç, bireysel ilk yardım çantaları, 10 kilitli karabina, ekspresler, bırakma perlonları, dyneemalar

Trans Aladağlar faaliyetine gitmişken en azından bir geleneksel rota yapıp dönelim fikri vardı aklımda. Halit’in Trans sonrası Kaletepe önerisi ile rotaya çalışmaya başladık.

Trans sırasında Halit T. ile Halit K.’nin Direktaş Klasik planları başarılı bir şekilde tamamlanmıştı.

Faaliyetin son günü negatif ip inişinden sonra ekip hamamda yıkanmak ve kavurma yemek üzere İsa abi ile Niğde Merkeze dönerken biz Halit’le balıkçıda ekstra bir balık daha gömdük o sırada Ulvi abinin bizi almasını bekledik. Ekip gitmeden akşam ve yarın kahvaltıda yemek üzere çeşitli gıdalar temin etmiştik. 7 günlük faaliyetin ardından ikimizde de belirgin bir yorgunluk yoktu, tek derdimiz hamama gidememekti. Ulvi abi bizi 18 gibi Sarımehmedin yurduna bıraktı. Çadırı kurup yemek yaptık, rotayı kesip son bir üzerinden geçtik, sonrası için etraftaki birkaç dağı gözümüze kestirdik, malzemeleri hazırlayıp 9 gibi yatışa geçtik.

Sabah 6 gibi uyandık. Uzun süredir 9 saat uyumuşluğumuz olmamıştı, iyi dinlenmiş bir şekilde uyandık, sucuk kızartıp yanımızda getirdiğimiz diğer eşantiyonlardan karma bir kahvaltı yaptık. 7.30 gibi yaklaşıma başladık.

Araba yolunu takip edip rotaya yaklaştığımız bir yerden sağa ormanın içine sapıp yükselti almaya başladık. Rotanın belki de en yorucu kısmı yaklaşımı idi. Rota dibine varana kadar irtifanın çoğunu aldık (Sarımehmet 1800 – Rota dibi 2050 – Zirve 2242 m).

08.50’de rota başlangıcı olan V çentiğe ve rotanın girişindeki ağaca vardık. (Şekil 1)

İlk ip boyunu ben gidecektim, ilk istasyonu ağaçtan kurduk, malzemeleri kuşanıp tırmanışa başladım. Ağacı geçtikten sonra küçük bir sete çıktım. Burada karşıma daha önce rotayı deneyimleyen kişilerden bilgisini aldığım yan yana iki çatlak karşıma çıktı. Biri geçen sene Tuğba’ların çıktığı (Şekil 2’de görünen) baca hattıydı, diğeri onun biraz solunda kalan keskin ceplere sahip Tamer’lerin çıktığı çatlak hattı idi. Baca üzerinde bir ekspres görünüyordu, Halit ile geçen seneki dağ kazasında kurtarma ekibinin bırakmış olabileceğini düşündük.

Baca çıkmayı tercih ederek (kilit etap) bacanın girişine 1 numara cam atıp yükselmeye başladım. Bacanın üst kısmının malzeme atmaya elverişli olmadığını biliyordum, bu yüzden fazla yükselmeden malzeme atmayı denedim, bir tane çok da iyi olmayan 2 numara cam yerleştirdim, bunun bir metre üzerinde sıkışmış bir takoz vardı, takozu inceleyip üzerindeki eksprese klibimi attım. Devamında içindeki devasa çatlak ile baca devam ediyordu, elimde 3-4 numara cam olsaydı burada işe yarayabilirdi. Malzeme atmadan bacaya öyle bir sıkıştım ki sonlara off-width tırmanışa döndü, baca bitiminde yukarıda bir kayayı tutup küçük otlu sete vardım.

Burada aslında ilk ip boyu setin solundan devam ediyor ancak bizden öncekilerin yaptığı gibi biz de ip sürtünmesini azaltmak için ip boyunu ikiye böldük. Kocaman bir kaya babasından istasyon kurup 9.37’de Halit’i yanıma almaya başladım. (Şekil 3)

09.52’de Halit yanıma geldi, malzeme değişimi yaptık, 10.02’de 2. ip boyunu tırmanışa başladı.

Halit önce sarı ile çizilmiş olan hattan yükselmek için girişte bir malzeme attı, ancak sonra kaya çürüklüğünden emin olamadığı için vazgeçip ilerde solda bulunan kırmızı hattan yükselmeyi tercih etti. Bu çatlak hattında iki cam bir takoz atıp büyük setteki ağaçtan istasyon kurup beni yanına aldı.

Büyük sette ip sürtünmesini azaltmak için istasyondan çıkıp çayır kısımları free şekilde geçtik. Tam çıkacağımız çatlak hattının hizasında büyük bir baba bulup istasyonu kurmaya başladım. Bu sırada çayırlık düz alan diye rahatça yere koyduğumuz artçı çantamız büyük bir ivmeyle çayırdan aşağı uçuruma yuvarlandı, tutmak mümkün değildi. İçinde botlarımız vardı, ip inişi yapıp vakit kaybetmek istemediğimizden çantayı rotayı bitirdikten sonra rota dibine geçip aramaya karar verdik. 3. ip boyunu (orijinaldeki 2. ip boyu) lider gitmeme karar verdik. Fazla sola kaçmadan sağdan çok rahat III derecelik tırmanışla (2 adet cam attım) zirvenin az altındaki geniş düzlüğe vardım. Büyük bir babadan 12.10’da Halit’i yanıma almaya başladım.

Halit gelince istasyonu ve ipleri toplayıp zirveye yürüdük. Zirve defterini doldurup 12.45 gibi inişe başladık. İniş bir tık çileli geçti, katalarla Mangırcı Vadisi boyunca çarşaktan ve kayalıklardan inmek değişik bir zulümdü. Çantayı alabilmek için dağın güneybatı yüzünü komple kat katedip Mangırcı vadisine inmeden sağa sapıp ormanın içinde tekrar rotaya yaklaşmak gerekiyordu. Halit önden gidip rota dibine ulaştı, bu sırada ben vakit kaybetmemek için ayağımdaki kataları terlik yapıp vadideki patikadan kamp alanına döndüm. Telefon çekmediğinden oradaki bir yardımseverden Halit’i arayıp durumu sordum, çantayı rotanın bayağı aşağısında ormanın başına kadar inmiş bir vaziyette bulduğunu söyledi. Korkumuz rota üzerinde kalması idi, tekrar tırmanmak zorunda kalırsak diye; neyse ki o süratle ormana ramak kala durmuş. Halit Sarımehmede dönerken ben de kampı topladım derken 15.30’da Ulvi abi geldi. Şehre dönüp dün dönen arkadaşlarımızın önerisi ile Tabal restoranında Bossulu, Mutancana, Niğşah çeyizi yedik, Bolkar zirvesi içtik bir harikaydı. Halit tek başına hamam keyfi yaptı. Dondurma almaya giderken tesadüf Sarımehmet’te telefonunu kullandığım abi bize ses attı, çay ısmarladı. İki sohbetten sonra 21’de otogardan otobüse bindik.

Tırmanış partnerim Halit’e, kulübüm YTÜDAK’ a desteklerinden ötürü teşekkür ederim.

Not: Rota üzerindeki takoz ve ekspresin sahibi aşağıdaki mail üzerinden benimle iletişime geçebilir.

memisgulhanim73@gmail.com