Uludağ Scotch Rotası Tırmanış Raporu

Rotanın ismi: Scotch

Bölge: Keşiştepe/Uludağ

Rota uzunluğu: 110 m.

Stil: Miks ve Buz

Genel Zorluk Derecesi: M3+, WI3 (?)

İlk Çıkış: Doğan Palut, Berkin Kuraner, Olcay Caft, 05 Mart 2006

Çıkış Tarihi: 31 Mart 2018

Ekip: Ege Kurt, Sumru Tamer

Malzeme: 1 çift yarım ip, takoz set (mikrolar kullanıldı) ve cam set (0, 75 önemli, daha büyükler kullanılmadı), çeşitli sikkeler, 4 buz vidası(sadece 120′ likler kullanıldı), T profil, deadman, kilitliler, endless, teknik kazma ve kramponlar

Yazan: Sumru ve Ege

Sumru: Uludağ sezonu sona doğru yaklaşırken son bir kere daha tırmanmak için İstanbul’dan günübirlik yola çıktık. Hava sıcak olmasına rağmen, önceki gün tırmananlar kar/buz koşulların iyi olduğunu iletmişlerdi. Ege ile aklımızdaki rotalar M3/3+  civarı idi. İyi buz koşulları Uludağ’da çok seyrek bulunduğundan, hazır koşulları iyiyken Alper(Atmaca)’nın da önerisi ile Scotch gibi buz tırmanışı içeren bir rotaya girelim dedik. Zirkonyum uzaktan göz kırpsa da, Scotch’un dibine geldiğimizde giriş etabındaki buz bizi bu rotaya girmeye ikna etmişti.

Rota girişindeki kayadaki sabit sikkeden istasyon aldık. İlk ip boyunu ben lider gittim. Yaklaşık 20 metre boyunca eğimi 70-90 derece arası değişen, yer yer güzel ayak basmalık ve malzeme atmalık kayalar olan bir ip boyu. Buzun en dik olduğu yerlerde, yani girişte ve kar kulvarına çıkmadan önceki kısımda buz vidası kullandım. İlk buz vidası sonuna kadar bir kaç santim girmese de, ikincisinin de sonu boşluğa gelmiş olsa da buz baya stabildi, güven verdi. Diğer yerlerde de cam, sikke ve mikro takoz kullanarak baya emniyetli çıkmış oldum. Bu kısım WI3 zorluğunda olabilir diye düşünüyoruz.

İlk ip boyunun devamı ise eğimi azalan bir kar kulvarı. Sert kar yumuşayıp helva halini almadan hemen önce bir T profil atmak iyi oldu. İpin bittiği yerde soldaki kayalarda istasyon kurdum.

O sırada ilginç bir şey oldu, yukarıdan bir yerlerden bence Caramio, Ege’ye göre kakaolu Hoşbeş paketi düşüüp, vınn diye yanımdan geçti gitti. Ben Rampa’yı çıkıp muhtemelen tepemize varmış olması gereken Bahadır’ın tatlılık olsun diye yukarıdan bize fırlattığını düşündüm. Ege ise benden bir süre ses çıkmayınca, gelmesi için kendisine mesaj olarak aşağıya bisküvi attığımı düşünmüş. Ne iyi niyetliymişiz, sonuçta hiçbiri doğru değildi, bisküvi de hiçbirimize yar olmadı sonuçta =)

Sonraki ip boyunu Ege lider gidecekti. Rotanın normalde gittiği bacanın üstünde baya büyük bir korniş vardı. Önerileri de dinleyerek M3’ten daha zor olabileceği söylenen yerden bacanın solundan gitmeyi planladık. Bu zor yerde ip sürtünmesini engellemek için istasyonu yaklaşık 10 metre yukarıya, normal rota hattındaki bacanın hemen girişine taşıdık.

Ege: 2. istasyonu bir babadan ve bir buz vidasından kurdum. Uludağ’da oldukça kaliteli buza sonuna kadar giren bir buz vidası atmanın bende yarattığı mutluluğu anlatamam. Henüz gelişim senemizde Peker (Ayan) ile Diyagonal rotasında denk geldiğimiz üç kuruşluk buza attığımız buz vidasını getirir hep aklıma.

3. İp boyundaki miks etabına girişte sağlam bir 0.75 YYKM atarak başladım. Bu ip boyunda daha büyük bir YYKM gerekmiyor fakat yanınızda en azından 1 numara taşımakta fayda var; daha küçük YYKM’ler ise biz kullanmasak da işinize yarayabilir. Etap oldukça zevkli bir tırmanış imkanı sunuyor, ilk yarıda 2 adet baba ve 1 sikke, ikinci yarıda ise 2 adet takoz kullandım. Koşuldan koşula değişiklik gösterse de kilit hamleler öncesinde emniyet aleti atmak için bol bol kar ve buz temizlemek gerekebilir.

Miks etabı geçtikten sonra küçük bir kornişi aşarak zirveye bağlanmak gerekiyor. Geç saate kaldığımız için bu kısım oldukça yumuşamış ve güven vermeyen kara sahipti. Kornişin üstü hariç sert olmayan karda kısmen güven verici kara ulaşmak için 10– 15 dakikalık çaba gerekti. Kar emniyet malzemesi kullanmadım fakat geç saate kaldıysanız bu tarz etaplarda kar emniyet malzemesi kullanmanızı şiddetle tavsiye ederim.

Yukarıda kazmalardan bir istasyon(back up olarak T-profil kullanıldı) kurduktan sonra Sumru yanıma geldi. Bizi bekleyen arkadaşlarımızı daha fazla bekletmemek amacıyla zirve kutlaması olarak “Bim waffle’ı” ve ılık kahvemizden oluşan ziyafetten sonra hızlıca kapıdan inip tırmanışımızı sonlandırdık.

Rota seçiminde bize yardımcı olan Alper’e, keyifli muhabbetleri ile erken uyanma ve telesiyejin yokluğunu hissettirmeyen Uğur’a ve Bahadır’a teşekkür ederiz. Tabii ki bize bu deneyimi yaşatan ve bize tırmanışı sevdiren YTÜDAK’a sonsuz teşekkürler.