Faaliyet Raporları

11 Şubat 2003 – Çukurbağ Sapağı’nın Aladağlar’da tırmanan her dağcı için anlamı büyüktür. Kimi zaman burada Salim Abi o sıcak gülümsemesiyle karşılar bizi, kimi zamansa eve dönüyor olduğumuzu bize hissettiren bir ayrılık noktasıdır. Bugünse tüm bu duygular birarada yaşanıyor Çukurbağ Sapağı’nda… Başlangıç grubunun eğitim faaliyetinin ardından onları yolcu etmek için ayrıldık Salim Abi’nin evinden.

İki gün bozuk hava ve sisin geçmesini sabır ve umutla bekledikten sonra artık tırmanışa uygun bir hava yakalıyoruz ve gece 3.00’da Parmakkaya çanağındaki kampımızdan ayrılıyoruz. Gündüz güneş yiyen kar gece de –20’lerdeki ısı sayesinde donmuş sadece yer yer batıyordu. Genelde Avcı Veli çanağına kadar batmadan ilerledik.

Kurban bayramında; Kuzey rotasından Ağrı tırmanışı planları hız kazandıkça, senenin ilk kış faaliyetini yapmakta artık bize farz olmuştu. Bakalım bu seneki performansımız nasıl? Haydar ve Ben hemen hızlı bir kararla (perşembe akşamı) Cuma gecesi Aladağlara gidip, bivaklı bir faaliyet yapalım dedik. Çıkılması hedeflenen zirve çokta önemli değildi.

Faaliyete 03 Ocak 2003 Cuma akşamı saat 22:15 AKM ve 23:10’da Haldun Taner önünden hareket ederek başladık. Uludağ’da ortak faaliyet gerçekleştireceğimiz SUDOSK‘lu grubu da aldıktan sonra Bursa’ya doğru hareket ettik.

03 Ocak Cuma gecesi saat 23:10´da, gelişim grubu, başlangıç grubu ve YDK´lı dostlarımızla birlikte, Kadıköy Haldun Taner önünden otobüslerimize binerek faaliyete başladık. Başlangıç grubuyla ortak eğitim faaliyeti düzenliyecek SUDOSK ekibini de yol üzerinden aldıktan sonra Bursa, Uludağ´a doğru yola koyulduk.

14 Aralık Cumartesi sabahı YDK´lıların da katılımıyla Bolu´ya doğru hareket ettik. Son iki yıldır yapılmayan Bolu-Köroğlu faaliyetini, kulübümüzün eğitim programı içerisine bu sene yeniden dahil ettik. Hem değişik yerler görülmesi açısından oldukça faydalı olacaktı, hem de Uludağ ve Aladağlar gibi zorlu kış faaliyetleri öncesinde iyi bir geçiş kampı yapacaktık.

Avcıveli altı bivaktan 04:30 avcıveli geçidine dek Özgür Gül ve Sercan İlkbağ'la beraber devam ettik onlar geçitten Alacaya çıktılar. 05:30 ..hava kapadığı için 06:30' a dek geçitte bivak.

Amacımız Ömer Tüzel'in Aladağlar kitabında S-20 olarak adlandırılan Lahitkaya Kuzey Sırtı rotasına girmekti, ancak tırmanışımızdan bir gün önce duvarı incelerken rotanın nasıl başladığını, nasıl devam ettiğini kestiremedik. Yaptığımız tüm tartışma ve tahminlere rağmen rotayı pek anlayamadık. Bildiğimiz en net şey rotanın lahitin sağından zirveye çıktığı idi. Bizde yüzün sağ tarafında gözümüze kestirdiğimiz bir bacadan başlayıp akabinde bir çatlak sistemi ve basit setler ile lahit kısmına bağlanan bir hatta karar kıldık.(bknz. Topo)

Geyikbayırı cennetinde bol bol tırmandıktan sonra, Olimpos’a geçip 2 gün dinlendik. Dönüşte çektiğimiz otostop bizi Antalya-Kemer yolu üzerindeki Altınyaka sapağına kadar getirdi. Oradaki bir marketten son eksiklerimizi tedarik edip 5 dakikada Hurma’ya vardık ve Mavi Belde Villa Kooperatifi’ne doğru giden yolun kenarında bizi alacak şanslı aracı beklemeye koyulduk.

Türkiye´den karayolu ile ilk önce 22 saatte D. Beyazıt´a ulaşıldı ve burada İshakpaşa Sarayı gibi tarihi bölgeler gezildi. Daha sonra D. Beyazıttan Gürbulak sınır kapısına ve oradan da yaklaşık 5 saatte Tebriz’e ulaşıldı. Burada rehberimizin evinde 1 gece geçirdikten sonra ertesi gün karayolu ile 12 saate Nundel köyüne ulaşıldı (2700m). İki İranlı rehberimizle geldiğimiz Nundel´de 2 İranlı dağcı da ekimize katıldı. Burada kısa ve hızlı bir hazırlanma sürecinden sonra bir vasıtayla yarım saatte 3000m´ye ulaştık. Buradan saat 09:00 gibi başladığımız tırmanışımız saat yaklaşık 07:00 gibi 4000m dağ evinde(Penatkah) son buldu.