Büyük Demirkazık Dağı Doğu Duvarı 1955 Alman Rotası Tırmanış Raporu

Ekip: Yavuz Gültekin, Şükrü Sarı

Rota: Aladağlar, Demirkazık Dağı (3757m.) Doğu Duvarı 1955 Alman Rotası,

Tarih: 31 Ağustos 2016

Malzemeler: Yaylı Takoz set, Takoz set, 7 sikke, 2 çekiç, 12 ekspres (uzun-kısa), Endless perlon set, 2 kişilik bivak, kişisel emniyet malzemeleri ve ilk yardım çantası.

Yazan: Yavuz Gültekin

** Teknik rapor ve ip boyları yorumları daha aşağıdaki bölümlerde kaleme alınmıştır.

Tırmanış Öncesi  ve Faaliyet Planlaması:

Ağustos 2015, 2 sene evvel ve yine dönemin başlangıç grubu eğitimi için gittiğimiz Aladağlar Dipsiz Göl bölgesinde Yusuf ve Onur ile tırmanışlar gerçekleştirmiştik. Beşparmak Kuzeybatı Duvarı ve BDK Kuzeybatı Sırtı… BDK Kuzeybatı Sırtı tırmanışı için yaklaşımda gözümüzü BDK Kuzey Duvarı’ndan alamasak da durmadan ilerlemiştik. Zirvenin ardından inişte ise BDK Doğu Duvarı… İşte o etkileyici masifi ve piramid yapısı. Uzun duvarlara bakınmamla bolca kafa bulan Yusuf bile ‘Harbi lan, çok uzun olumm’ deyişini unutmam. Kuzey’e ‘umarım bir gün…’ desem de (Ürkütmüştü), Doğu için ‘elbet bir gün!’ demiştim.  Kulüpte 2. Senemiz, çömezliğimiz ya da her neyse bu hayali güzel bir heyecanla pekiştirmişti. Devamında yeni dönem antrenman konusunda çok da verimli ilerlemiyordu. Aşırı yoğun olan okul, iş-güç ve saçma sapan sakatlık-sağlık problemlerim. Hepsi tam bir baş belasıydı. Tam zamanlı işe girmem de hiç eksik kalmadı. Antrenman yok, motivasyon sıfır, planlar başka bahara derken Yusuf, Şükrü ve ben çaylıyoruz. Planlarından birine yancı olmaya çabalamamdan ayrı dayanamayıp ‘Doğu Duvarı beyler!’ diyorum. Yusuf’u ikna edemesem de Şükrü projeye el uzatıyor. Yazdık deftere. 2016’da kısmen daha iyi boulder antrenmanları, kulüple kayaya gitmeler derken toparlıyorduk. Bisiklet ve koşu maalesef yok ki uzun duvar rotası için bu durum biraz can sıkıcı.

İki ay önce kadar Onur’la Mangırcı Kuzey Mahmuzu tırmanışımız, iş hayatı sayesinde kıymetini yeni yeni bildiğim dağ zamanları, ortamı vs. Diğer taraftan Şükrü coşmuş vaziyette performansıyla. Oturuyor kafada tırmanış. Eren (Görenoğlu) ve Sercan (İlkbağ)’ın tecrübe paylaşımları, Aykut (Türem)’un dikkat uyarılarıyla ben de yola koyuluyorum. Birkaç gün öncesinde Şükrü ve Yusuf da BDK Kuzey’i gönderince kulüp iyice keyifleniyor. Beşiktaş kampüsteki malum duvar ortamı sanki dağa taşınmıştı.

30 Ağustos 2016

Başlangıç grubuyla ben de Dipsiz Göldeyim, Şükrü ise 4-5 gündür oralarda ve Kuzey’den sonra ‘aktif’ dinlendiğini idda ediyor. Biraz adaptasyon biraz ısınma diye Tekepınarı’na yürüyüp Oğuzhan(Topcan)’la 4 ip boylu alpinspor rota gönderiyoruz. Dönüşte Duvarı kamptan yoklayınca dersime çalıştığımı ima edercesine Şükrü sorguya çekiyor. Ben de duvarı-rotayı anlatmaya başlarken hemen hedefimizde saat 12-1 gibi İran plakasında olmak olduğunu söyledim. Sağolsun, dersine iyi çalışmış ki verdiği cevapla rahatlattı beni o da.‘’İran plakası ne lan, ne işi var orada?’’

31 Ağustos 2016, Tırmanış sabahı.

04:15. Şener Şen’in inek obası alarmıyla uyanıyoruz. Birşeyler atıştırırken çareyi kahvede arıyorum. Hava hafif sert. Benim kahve keyfime Şükrü’nün Müslüm Baba parçası eşlik edince biraz geciktik. Murat’la beraber Ali de destek olmak istiyor ve bizimle duvarın dibine kadar malzeme taşıyorlar. Sağolsunlar. Biraz duvar dibine yükseldikten sonra malzemeleri alıp yola ben ve Şükrü devam ediyoruz.

Yaklaşım genel olarak; mevsimlik gölü besleyen kuru dere yatağından bir kısım yükselerek sağdaki slab etaplardan devam ediliyor. Ardından duvarın dibindeki slab tırmanılıyor.

Slab yüzeyi bölen dihedralin dibine geldiğimizde ipe girmek yerine devam etmeyi tercih edip 1. Kilidin başına gelmeyi hedefliyoruz.

Dihedralde bir ara yaklaşım ayakabısıyla ilerleyemedim ve Şükrü yardımıma gelip manevi desteğini yolluyor. Sağdan daha rahat yerden yükselerek bana ip atıyor. ‘’Aha da kilit burasıydı, geçtik’’ deyip koca bir geyik muhabbeti o andan itibaren başlıyor. 1. İp boyunu oluşturan yatay çatlağı tıkayan kayadan istasyon alıp nihayet ipe giriyoruz.

Büyük heyecanla daldığımız duvarda sabit sikkeleri tamamen unutmuşum. Çünkü istasyon aldığımız kayanın 1 metreden az sol tarafında istasyon sikkeleri duruyordu.

1.İp Boyu: Rehberde VI- diye verilen bu ip, sola hafif yükselen, boşluklu, sürtünmesi iyi ve pozitif rahat yüzeyden oluşuyor. Döşenmiş sikkelere klip yaparak rahatça geçiyoruz. 2 Sabit sikke istasyon.

 

 

2.İp Boyu: Duvarın iyice soluna hedefle devam. Rahat etaplarla yine sabit sikkelerle istasyon.

3.İp Boyu: Aynı şekilde devam edeceğini düşündüğümüzden Şükrü yanıma geldiği gibi devam ediyor ve bir ara topoyu incelememiz gereken bir etaba geliyoruz.

Bu kısımdan esas kilite kadar kendi hattınızı oluşturmanız mümkün. Epeyce hat var. Rota tarifine göre Şükrü bir yer kestirip devam ediyor. Sağlam boşluğu ve çürük kısımları olan bir ip boyu kadar gidip slab yüzeyde eski tip bolt görüyor. Buraya gelirken büyükçe birkaç taş düşürüyor. Ben de düşürürken aşağıdaki patikamsı etap dikkatimi çekiyor ve sonradan anlıyoruz ki burası (aşağımızdaki patika) esas kilite kadar gelen running belay etapları. Çünkü:

(Kilit İp Boyu)’’ 60 metre çürük dik bir hat ve 1 bolt dışında neredeyse emniyet yok’’ denilen kilit ip boyunun tam ortasındayız. Şükrü’nün istasyon boltu da bu bolt. Buradan sonrasında Şükrü’nün devam ettiği kısım ip boyu tarifine de aynen uyuyor zaten. Emniyet yok gibi. İmkan var gibi görünen bu çürük kısmı çıkmak yerine neredeyse yarım metre solundaki sağlam slabı emniyetsiz çıkmak bence daha güvenli. Bu ip boyuna dikkat edilmeli. Altı zaten bilineceği gibi boş! Sonundaki kule hedefte. Orada babadan istasyonla mağaramsı yere geliyoruz.

Burada 2 metrelik baca tırmanışından sonra kuleler başlıyor. Duvarın masif yüzeyinde belirmeyen ve duvarın karşısından görünemeyen başka bir dünya burası. Mağaralar, patikalar, kule sistemleri.

 

Hızlıca geçip İran plakasını görüyoruz ve oraya kadar sorunsuz ilerliyoruz. 11:30 gibi plakadayız.

Nedense kimse inanmadı o sürede orada olduğumuza (kısayoldan haberimiz yok tabi). Molanın ardından plakanın sağındaki genişçe baca ve artık duvarın bu kez sağına geçiyoruz.

Bu bacadan sonra bir ip boyu kadar istasyon kurup ilerledikten sonra zirve hattına bağlayan baca tırmanışına kadar running belay gittik. Yer yer sert etaplar geçtik tabi ki, arada bir iki sağlam 3 no cam ve kum saatleri sayesinde istasyon almadan ilerledik. Neredeyse her tutamağı yokladığımızı da belirtmek isterim. Arada çünkü running belay kararını sorguladığımız yerler oldu.

Malum boşluk vs vs. Artık kuzeydoğu sırtı rotasıyla birleşen hat son olarak size 3-4 adet baca tırmanışı seçimi veriyor. Direk zirve hattına çıkaracağını düşündüğüm bir bacaya girdiğimde bir iki sikke fark ettim. Bu rahatlıkla ilerlerken bacanın sağı komple çürük, solu ise sağlam yüzey. Dik ve öyle running belay gidilecek rahatlıkta değil. Rahatlıkla yerlerinden ayrılan taşlar kaçarı yok emniyetçiyi yaralar ya da ipi zedeler. Sol yüzeye daha çok abanıp aslında keyifli bir tırmanışla rota da duvar da bitiyor. Babadan istasyon. Batur Kürüz’ün çizdiği topodaki 4 sikkeli baca bu son ip boyuydu.

Sonrasında yukarı bakınmamızla zirve hattını görüyoruz.

Murat ve Hüddosk’dan İbrahim Güney de klasik rotadan zirvedeler. Duvar tabanından zirveye yaklaşık 9 buçuk-10 saat geçirdik.

Mola, haberleşme ve tebrikleştikten sonra inişe geçiyoruz.

Genel olarak; doyasıya güneş alan (yeterli su alımına dikkat), bolca duvarda gezdiren, özellikle boşluk hissi sayesinde tırmanışı biraz daha keyifli olan uzun bir hat. Kilitte bahsettiğimiz emniyet durumu dışında emniyet imkanı özellikle seçeceğiniz-gideceğiniz hatta göre değişir. Duvar boyunca konsantrasyonumuzu koruyup her tutamağı yoklamamız açıkçası basıp gitmemizi sağladı. Yoksa neredeyse duvar boyunca emniyet imkani ve bosluk dusunduruyor.

Alt ekip destekleri için Murat Gezer ve Ali Kayaturan’a, dönüşte kampta bizi yemeğe boğan tüm YTÜDAK’lı arkadaşlarımıza teşekkür ediyoruz.

 

Tırmanışla kalın. Sevgiler.

Yavuz.

 

İletişim: sukrusari94@gmail.com

                 yavuzgltekin@gmail.com